Текст песни Borsato Marco - Oud En Afgedankt
Borsato Marco - Oud En Afgedankt слова песни
Oud en afgedanktIn een straatje zonder bomenZit ze voor het raamDoor niemand serieus genomenOud en weggedaanZelfs door haar eigen zonenDie met hun vrouw en kinderenVier straten verder wonenAllen met haar verjaardagDan komen ze nog aanMaar vorig jaar toen zijn zeNa een uur al weggegaanOud en afgedanktIn een flat met kleinen ramenHerkent hij de gezichten welMaar herinnert zich geen namenEn hij zou wel willen schreeuwenVan de eenzaamheid en pijnZ`n einde is z`n troostWant dan zal alles anders zijnAfhankelijk en eenzaamNiet in de maatschappijRennen we in sneltreinvaartAan hem en haar voorbijWe denken niet aan laterEn houden ze maar kleinTotdat we zelf ook oudEn heel erg eenzaam zullen zijnOud en afgedanktSlijt hij z`n tijd met dromen`t bezoekuur is voorbijEn ze zijn weer niet gekomen